Ik ben, zoals gewoonlijk, weer enorm aan het genieten van mijn vakantie. Georgie is echt een heel mooi land, vooral qua landschap, maar zeker ook qua historie en de vele mooie kerken en grotwoningen. De mensen zijn heel aardig en als je zegt dat je uit Holland komt zeggen ze vaak heel enthousiast: het land van Sandra. Zij is de vrouw van de ex-president van Georgie.

Het eten is hier ook echt (te) lekker. Ik ben vooral verzot op de aubergines en dan helemaal met walnoten, maar ook op de chatsjapoeri (kaasbrood). De groenten zijn ook erg vers, zoals de komkommer en paprika (en naar het schijnt de tomaten).

Hieronder een verslagje van de afgelopen 4 dagen.

?

Donderdag 18 juni

Vanmorgen de hoofdstad Tbilisi weer uitgereden. We reden nu aan de rand van waar de overstroming was geweest een paar dagen geleden. De hoofdwegen waren schoon, maar de zijwegen en tussenstukken lagen nog bedekt met een dikke laag modder. Er waren ook stukken uit de reling naar een andere rivier. Heel bijzonder dat dat zo plaatselijk kan zijn. Blijkbaar is in de hele stad uitzonderlijk veel gevallen, maar slechts bij een deel van de stad een overstroming.

Vandaag echt weer een topdag gehad. Vanmorgen eerst naar de 7e eeuwse Dzjavari-koepelkerk in Mtscheta gereden. Deze ligt op een hoge heuvel (zoals zo veel kerken hier) en is bekend om het houten kruis was door de heilig Nino hier zou zijn neergezet. In de oude hoofstad (tot de 6e eeuw) Mtscheta zijn we ook naar de Svetitschoveli-kathedraal gegaan. Deze kathedraal is bekend omdat daar een stuk van de mantel van Jezus begraven zou liggen. We zijn verder gelopen naar de Samtavro-kerk. Toen wij daar aankwamen waren er vrouwen/nonnen liederen aan het zingen en een priester met wierrook aan het zwaaien. Dat gaf echt een hele bijzondere sfeer.

We zijn vandaag over de Georgian Military Highway gereden. Deze route was echt geweldig door het mooie gigantische kaukasusgebergte. We hebben daar een bezoek gebracht aan het Ananoeri-klooster aan het Zhinvali-stuwmeer. Een stuk verder kwamen we op een plek waar 2 rivieren samen kwamen: de zwarte en de witte Aragvi. Echt heel biezar, want je zag gewoon 2 kleuren water (zie foto).

Na een heerlijke lunch weer verder met de geweldige tocht door het kaukasusgebergte. Onderweg zagen we echt geweldige uitzichten met soms besneeuwde bergtoppen. Van dit soort plekken krijg ik echt een Wauw-gevoel. Het is daar zo gigantisch groot en mooi dat je je als mens maar heel erg klein voelt. Heerlijk genoten van de mooie uitzichten. Helaas komen ze op de foto nooit over zoals de werkelijkheid is.

We zijn ook nog even gestopt bij het Sovjetmonument (1983)ter herdenking aan het Verdrag van Georgijevsk twee honderd jaar geleden. Daarna nog even gestopt bij een plek waar ineens oranje-gele mineralen in het landschap waren. Het had iets weg van Pamukele in Turkije, maar dan in een andere kleur.

Laat in de middag kwamen we aan bij ons hotel in Stepantsminda (vroeger Kazbegi) en hebben heerlijk op het terras gezeten en van het zonnetje en het uitzicht genoten. Vanaf het terras hebben we mooi uitzicht op de besneeuwde toppen en op het kerkje van Gergeti waar we morgen naar toe gaan lopen.

Vrijdag 19 juni

Vandaag alweer een topdag. Vanmorgen ongeveer 7 km gelopen naar de 14 eeuwse Tsminda Sameba-kerk in Gergeti die op een hoge top ligt (2170 m). De wandeling ging steeds omhoog, maar ik vond hem goed te doen. Ook wel omdat je veel in de schaduw van de bossen liep. We hadden een hondje bij ons die ons vanaf het hotel al gevolgd had. We hebben hem daarom maar een naam gegeven en hebben hem tot Sjakie gedoopt.

Toen we na bijna 2 uur lopen bijna boven waren kreeg ik echt weer een Wauw-gevoel en volgens mij zei ik dat ook hard op. Want bijna aan de top zag je ineens de kerk liggen op een heuvel tussen alle bergen met soms besneeude toppen. Echt geweldig mooi. Op een ander heuveltje hebben we nog even genoten van dit zicht.

Vanaf de kerk hadden we behalve een geweldig uitzicht op alle bergen ook een mooi uitzicht op het dal en zagen we ons hotel. Na ongeveer een uurtje bij het kerkje geweest te zijn zijn we in 1,5 uur weer naar beneden gelopen. Pas als je naar beneden loopt besef je pas hoe stijl het toch eigenlijk was.

Na een broodje als lunch en effe opfrissen reden we naar de Russische grens, want deze is erg dichtbij. De grens op zich was niet zo bijzonder. Er stonden wel erg veel vrachtwagens te wachten. We zijn dichtbij de grens nog even naar een hele nieuwe kerk geweest die nog steeds in aanbouw is. Dat is voor nederlandse begrippen heel raar, omdat daar steeds meer kerken leeg komen te staan in plaats van nieuwe te bouwen.

We zijn s'middags ook nog door het dorpje Sno gelopen en een stukje door de Sno-kloof.

?

Zaterdag 20 juni

Vannacht had het best veel geonweerd en geregend. Toen we net wegreden stond er minstens 1 km vrachtauto's te wachten die vanwege het slechte weer en daardoor gevaarlijke verkeerssituatie niet verder mochten naar de grens met Rusland.

We reden een heel eind de geweldig mooie route van eergisteren terug, dus dat was weer genieten van het mooie landschap.

We reden ook nog langs de grens met zuid-ossetie. We zagen daar verschillende vluchtelingenkampen voor georgische vluchtelingen uit Zuid-ossetie, die er al vanaf 2008 zitten. Het zag er op zich wel goed uit, maar het idee om daar al zo veel jaar te zitten is echt niet prettig.

Rond de middag kwamen we aan in Gori. De geboortestad van Josef Stalin. Hier was een heel museum aan hem gewijd. Dit museum was door hem zelf opgericht. In het museum hingen vooral veel foto's, maar ook cadeau's die hij had gekregen voor zijn 70e verjaardag. Van nederland had hij blijkbaar 2 rode klompjes gekregen. Ook was er een replica van zijn doodsmasker te zien en zijn kantoor.

Het was hier erg benauwd en de lucht keek bijna zwart. Ook hoorde we het al donderen in de verte. Toen we net onze lunch hadden genuttigd in het parkje bij het museum begon het flink te regenen, maar gelukkig zaten we net op tijd in onze bus.

Hierna zijn we naar de grottenstad Uplistsikhe geweest. Echt heel mooi en ik kreeg weer een Wauw-gevoel toen ik bovenop de berg kwam en uitzicht had op de mooie grotten met de kerk er boven. Er waren op deze historische plek een baseliek, bakkerijk, wijnkelders en zelfs een theater uit het gesteente gehakt. Ook was er boven op de top een 'gewone' kerk. De mensen daar waren helemaal onder de indruk want ze waren ervan overtuigd dat er bloed kwam uit het houten beeld van jezus op het kruis. Toen we net uit de tunnel kwamen begon het te regenen. Dus gelukkig hadden we al alles gezien.

Toen we vertrokken begon het nog harder te regenen en in een rap tempo stonden de straten echt blank. We reden in een aantal uren naar ons hotel in Akhaltsike (dichtbij de turkse grens) en zagen onderweg echt bijna zwarte wolken en dan weer zonnenstralen.

Zondag 21 juni

Vanmorgen eerst naar het Khertvisi Fort geweest. Ik vond het echt zo'n kasteel wat zo uit een sprookje zou kunnen komen en zoals ik hem als kind tekende. Het was vrij vervallen, maar dat vond ik juist wel mooi. Wel moest je in de omgeving opletten dat je niet in de koeienvlaaien ging staan. Wat koeien betreft is het net India, ze lopen echt overal zelfs midden op straat.

Daarna zijn we naar de grottenstad Vardzia geweest. Echt super mooi. Eerst bekeken we het vanuit een uitzichtspunt zodat je een mooi zicht had op de hele stad. Daarna hebben we in de grottenstad rond gelopen. Deze stad is in de 12de eeuw door koning Georgi III als fort gebouwd. Zijn bekende dochter (en later koningin) Tamar heeft er een klooster van gemaakt. Haar afbeelding was ook afgebeeld op een van de fresco's in de Maria-Hemelvaart-grotkerk. Deze kerk zag er echt nog goed uit. De fresco's waren ook nog heel goed zichtbaar. Echt weer een hoogtepunt van deze reis.

De reis naar Vardzia vond ik ook weer geweldig mooi. Het landschap hier is zo onbeschrijfelijk mooi, dat ik zelfs dacht ik zou hier wel eens met de fiets willen rijden, zodat ik het landschap nog meer in me op kan nemen. Maar door de flinke heuvels en het verkeer wat echt soms als een gek rijdt lijkt het me toch niet zo'n goed plan.

In de stad Akhaltsikhe (waar ook ons hotel is) zijn we nog naar de gerestaureerde oude stadsvesting (Rabat) geweest. Erg mooi en bijzonder om te zien hoe het vroeger geweest moet zijn, maar naar mijn mening iets te 'mooi' gerestaureerd. Maar ik vond de sfeer van het midden oosten in deze oude stadsvesting wel heel bijzonder. Ik was vooral onder de indruk van het historische museum. Echt hele mooie dingen in een hele goede staat gezien.

Toen we daar waren keek de lucht bijna zwart. Op het moment dat het echt begon te onweren waren we in het museum. Ik hoorde van groepsgenoten dat het flink had gehageld, maar ik had er niets van mee gekregen. Toen we terug kwamen bij ons hotel lagen er hagelstenen zo groot als knikkers. Gelukkig waren we op dat moment niet buiten.